Mukbang (16/40)

Mensen horen eten, ik ben geen fan eerlijk gezegd. Zeker als het niet op een geluidloze manier kan.

Ik kijk regelmatig YouTube filmpjes om de tijd te doden. Meestal zijn dat vlogs of beautyfilmpjes. Maar nu zag ik laatst bij 1 van die vloggers een filmpje met de naam ‘Chinese food mukbang’. Ik had geen enkel idee wat ik me daar moest bij voorstellen, totaal niet.

Het bleek een filmpje te zijn van 2 mensen die aan een tafel, een heel grote hoeveelheid, Chinees eten aan het verorberen waren, terwijl ze ondertussen ook een babbeltje deden. Interessant…

Wat is een MUKBANG?

Dit is een ‘hype’ uit Zuid-Korea. Mukbang betekent in het Koreaans uitzenden van eten. Muk Ja = eten en bang-song = uitzenden. De Zuid-Koreaanse jeugd en jong volwassenen vonden het niet fijn om steeds alleen te moeten eten als ze uit huis waren, door school of werkreizen. Daarom gingen ze skypen met anderen, tijdens het eten, om op die manier toch niet alleen te moeten eten.

Maar omdat dit een succes bleek te zijn, mensen vonden het fijn elkaar te zien eten, gingen ze dit uitbreiden naar YouTube filmpjes. Hier begonnen ze dan met meer en ander eten (uit een andere cultuur) en samen eten.

Niet lang nadat dit een succes bleek in Zuid-Korea trok de trend de wereld rond. Hierdoor kan je nu zowat elk type voedsel zien (en horen) eten bij deze filmpjes, samen met een praatje erbij.

Zelf ben ik geen fan van deze video’s, wij eten gewoon met z’n vieren aan tafel en daarna hoef ik anderen ook niet meer zien te eten. Ik snap trouwens niet waarom ze die onmenselijk grote hoeveelheden voedsel bestellen om alleen of met 2 op te eten. Het is zo’n grote verspilling van voedsel. Ook naar jongeren toe is het weinig opvoedkundig, zij kunnen denken dat het normaal is om deze grote porties te bestellen en er dan amper van te eten…

Krijg je zin in een mukbang? Op YouTube kan je duizenden filmpjes vinden.

Wist jij wat MUKBANG was? Kijk je graag naar deze video’s of is het niet je ding?

Tot morgen,

Ellen

Mijn gezicht, mijn make-up (6/40)

Een tijdje geleden

Tot voor kort, heel kort, was ik het type van: gezicht wassen in de douche, dagcrème, verder niks. Als ik dan al eens weg ging deed ik snel wat oogpotlood, mascara en soms, bij uitzondering, lippenstift op.

Blogs en YouTube

Maar toen ontdekte ik blogs en YouTube. Ik las en zag van alles over make-up en gezichtsverzorging. Er ging een wereld voor me open en ik maakte kennis met miccelair water, highlighters, arcade bogen, wings,… Toen was ik er zeker van dat dit niet voor mij was weggelegd.

Een beetje dan?

Ik kocht toch miccelair water om mijn gezicht te reinigen. Een eerste stapje.

Ik bleef lezen en kijken. Toen ik meekeek met mijn dochtertje haar YouTube idolen zag ik kinderen die make-up droegen. Ook Louise Marie zelf was op hoogte van termen waar ik soms nog niets van wist.

Het signaal

Toen ik dat allemaal zag kwam ik tot het besluit ook wat aan mijn gezicht te doen.

Shoppen!

Ik had al een poederborstel, een highliter en zo’n ‘wapperborstel’ gekocht.

Kort nadien ging ik met mijn nichtje Eleonore winkelen. Een 19-jarige aan mijn arm was wat ik nodig had, ze zei me wat ik kopen moest en wat ik er mee doen moest. Ik kocht alles wat ze zei. Maar omdat het zoveel was kon ik niet onthouden waar dat allemaal voor moest dienen.

Ik schreef thuis alles op wat ik had en ging weer aan het lezen en filmpjes kijken. Zo maakte ik een stappenplan op met alle producten op.

Start!

Met mijn stappenplan ging ik aan het werk. Op momenten dat ik alleen was, uiterste concentratie.

Stap voor stap ging alles beter lukken, ging alles vlotter.

De eerste dagen kon ik een uur in de weer zijn met al die producten voor het resultaat goed was.

Een tijdje later.

Ik ben ondertussen al even bezig en het lukt me wonderwel!

Het was een begin van een nieuw tijdperk.

Ik besloot ook om het huis niet meer te verlaten zonder make-up. Want op speciale gelegenheid of echt noodzakelijke momenten hoef ik niet te wachten. Zelfs al moet ik niet weg, nog zal ik make-up op doen, niet altijd het volledige pakket maar wel een beetje.

Na al die jaren

Zo zie je maar dat je op je 37ste ook nog kan gaan voor verandering en geen 17 moet zijn om make-up te leren aanbrengen. Je bent dus nooit te oud om te leren… make-up op doen.

Make-up stash en -tafeltje

In een volgende blog bespreek ik mijn make-up en mijn tafeltje.

Dank je Louise Marie voor je mama dat duwtje in de rug te geven.

Dank je Eleonore om me op sleeptouw te nemen en mijn winkelmandje vol te leggen.

Waren jullie snelle beginners of zijn er nog mensen zoals ik die een duwtje nodig hadden?

Tot morgen,

Ellen